Rekrutacja pracownika większości z nas kojarzy się z procesem, w którym to pracownik zabiega o zdobycie zatrudnienie w firmie X. Pracownik chce jak najlepiej zaprezentować swoje kompetencje, a pracodawca występuje w roli weryfikującego je. Wszystko po to, aby z grona wielu kandydatów wybrać tego jednego i właściwego kandydata do pracy......Jednak to wszystko „dzisiaj”, to jedna wielka bzdura! Dlaczego? Dlatego, że dziś mamy do czynienia z rynkiem pracownika. Mamy do czynienia z sytuacją, w której to pracodawca musi zabiegać o pracownika, którego chciałby zatrudnić w swojej firmie. Ci najlepsi, których pracodawca szuka mają pracę i do czasu, aż rekruter do nich zapuka, nie myślą o szukaniu nowego miejsca zatrudnienia. Ci z tak zwanym potencjałem, młodzi, bez doświadczenia, są z pokolenia, o którym zwykło się mawiać „roszczeniowi”, „chcą wszystko na już”. Ale czy to ich wada i wina? Są wychowani w takich czasach, w których jeśli czegoś ktoś chce, to może to dostać.

Zmiany w życiu zawodowym są zawsze związane z ogromną ilością emocji. Kiedy zmieniamy pracy targają nami uczucia związane z niepewnością. Ja to będzie? Czy się sprawdzę? Czy mnie zaakceptują? Czy sobie poradzę? Jak długo będę mieć etykietkę „nowego”?

Większość pracodawców wiąże wiele nadziei z zatrudnieniem nowej osoby. Zatrudniając kogoś nowego chcą lepszych efektów, skuteczniejszych działań, nowego spojrzenia.

Co zrobić, aby obie strony odniosły sukces? Jak się zabrać do zatrudnienia nowego człowieka?

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak to się dzieje, że idealny kandydat na handlowca do waszej firmy po rozmowie rekrutacyjnej rezygnuje z udziału w dalszej rekrutacji?  Tych powodów może być wiele. Ja opowiem wam dziś o jednej z takich sytuacji, która może skończyć się fiaskiem, mimo dobrych intencji osoby prowadzącej rozmowę rekrutacyjną.